کد مطلب:25192 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » ادعيه و زيارت

محدوده تأثير دعا تا كجاست؟

در نظام طبيعت، سنّت الهي چنين است كه حاجت هاي انسان از طريق اسباب طبيعي و با تلاش او رفع شود. دعا «پشتوانه معنوي» تلاش هاي مااست. و سبب مي شود دچار كسالت روحي، نااميدي و... نشويم. بدون تلاش و فقط با دعا كردن، كاري انجام نمي شود. و اين كه گفته شده است اگر مثلا فلان دعا را بخوانيد به فلان نتيجه مي رسيد. مطلق نيست، بلكه مقيّد به مشيّت خداست. خدا به مصالح بندگانش آگاه است و دعاي بنده اي را كه از طريق اسباب طبيعي به مقصود نرسيده است، اجابت خواهد كرد; مثلا بيماري كه پزشكان به او جواب رد داده اند و به اولياي خدا و امامان معصوم((عليهم السلام))متوسّل مي شود، ممكن است بنا بر مصلحت الهي شفا يابد. چنانكه در حرم امام رضا((عليه السلام))، و در حرم فاطمه معصومه((عليها السلام)) در قم و نيز در مزار امامان معصوم((عليهم السلام)) و ديگر امامزاده ها، بسياري با توسّل شفا يافته اند و دعايشان مستجاب شده است.
دعا ارتباط خاص با خداست. دعا، يعني اينكه هر چند اسباب طبيعي در برآوردن خواست ها مؤثّر هستند، امّا مؤثّر حقيقي خداست، و اين باعث غافل نشدن بنده از خداست. استجابت دعا زماني مشمول مشيّت خداوند خواهد بود كه بنده تنها به خدا توجّه كرده و از اميد به غير خدا بريده باشد.
در مقابل رواياتي كه از اجابت دعا سخن مي گويد، به چنين رواياتي برمي خوريم: «مَن اَكَلَ لُقمَة من حرام لم تقبل له صلاة اربعين ليلة و لم تستجب له دعوة اربعين صباحاً...; كسي كه لقمه حرام بخورد، نمازش تا چهل شب قبول نمي شود و دعاي او تا چهل روز به اجابت نمي رسد».

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2151ـ